سمپاشی پشه
پشه
پشه (نام علمی: Culicidae) به گروهی از حشرات گفته میشود که در خانوادهٔ Culicidae قرار میگیرند. جنس مادهٔ بیشتر گونههای پشه زندگی انگلی دارند و از راه خوردن خون جانوران دیگر از جمله پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان و حتی برخی از ماهیها تغذیه میکنند و برخی از آنها بیمهرگان را نیز هدف قرار میدهند. خونی که از این راه از دست میرود ناچیزتر از آن است که اهمیتی داشته باشد اما خارش تحریکی محل گزش میتواند یک عامل آزاردهنده جدی باشد. مهمتر از آن برخی از گونههای پشه به عنوان ناقل بیماریهای گوناگون عمل میکنند و عامل بیماری را از یک میزبان به یک میزبان دیگر منتقل میکنند. مالاریا، تب زرد، ویروس نیل غربی و فیلاریازیس از خطرناکترین انواع بیماریهای هستند که توسط برخی انواع پشه منتقل میشوند.
انواع پشه:
-
پشه خاکی (ناقل بیماری سالک)
پشهٔ خاکی (Phlebotomus) یک سرده از شنمگسها در خانوادهٔ مگس راهآب و زیرخانوادهٔ فلوبوتومینه (Phlebotominae) است. نزدیک به ۶۰۰ گونه در ۵ جنس از این حشره وجود دارد که ۳ جنس فلوبوتوموس، لوتزومیا و سرژنتومیا اهمیت زیادی دارند. جنس فلوبوتوموس در دنیای قدیم (قارههای آسیا، آفریقا و اروپا) ناقل بیماری سالک است و جنس لوتزومیا در جهان جدید ناقل میباشد و بالاخره سرژنتومیا از خون مهرهداران تغذیه میکند. از نظر پزشکی دو جنس اول اهمیت بیشتری دارند.
پشه خاکیها ناقل بیماری سالک نیز میباشند. همچنین آنها ناقلین عامل بیماری ویروسی تب پاپاتاسی و یک تکیاخته مولد بیماری کاریون به نام پارتنولوزیس می باشد.
این پشه خاکیها در هنگام استراحت بالهایشان به صورت ایستاده در بالای بدن نگه داشته میشود که یکی از طرق مهم تشخیص است.
-
پشه ببری (ناقل بیماری تب زرد و تب دنگی)
-
پشه آئدس (ناقل بیماری ویروس زیکا و …)
آئدس (انگلیسی: Aedes) یک سرده از پشهها است که ابتدا در مناطق مدارگان و جنبمدارگان یافت میشود، اما اکنون در تمام قارهها به جز قطب جنوب یافت میشود. برخی از گونهها توسط فعالیتهای انسانی گسترش یافتهاند.
پشههای آئدس از نظر ظاهری متمایز هستند زیرا علائم سیاه و سفید قابل توجهی روی بدن و پاهای خود دارند. برخلاف اکثر پشههای دیگر، آنها فعال هستند و فقط در طول روز نیش میزنند. اوج گزش در اوایل صبح و عصر قبل از غروب است.
-
پشه آنوفل (ناقل مالاریا)
سمپاشی پشه یک روش کنترل و کاهش جمعیت پشهها است که به منظور کاهش خطر انتقال بیماریهایی که توسط پشهها منتقل میشوند، مورد استفاده قرار میگیرد. سم پاشی پشه عموماً توسط تیمهای متخصص انجام میشود و شامل استفاده از مواد شیمیایی به عنوان ضدعفونی کننده یا کشنده پشهها است.
قبل از انجام سمپاشی پشه، بررسیهای میدانی برای شناسایی مناطقی که به عنوان آشیانه و پرورش پشه خدمت میکنند، صورت میگیرد. تکرار سمپاشی در فواصل زمانی منظم ممکن است لازم باشد تا جمعیت پشهها بهطور موثری کنترل شود.
روش های موثر کنترل پشه
مهم است بدانید که سمپاشی پشه تنها یکی از روشهای کنترل پشهها است و برای کنترل موثر پشهها، از روشهای دیگری نیز مانند استفاده از شبکههای پنجره با جرمگیری، استفاده از پناهگاه برای حشرات مفید، حذف آبدهیهای غیرضروری و استدر مورد سمپاشی پشه، میتوانید به عنوان یک روش کنترل پشهها به منظور کاهش جمعیت و کنترل بیماریهای منتقله توسط پشهها، اطلاعات زیر را در نظر بگیرید:
- انتخاب محل مناسب: برای سمپاشی پشه، محلهایی که به عنوان آشیانه و تولید پشه خدمت میکنند باید شناسایی شوند. این محلها معمولاً شامل آبدهیهای ناپایدار، آبهای راکد و مناطق مرطوب هستند.
- انتخاب ماده شیمیایی: برای سمپاشی پشه، معمولاً از مواد شیمیایی ضدعفونی کننده یا کشنده پشهها استفاده میشود. این مواد شامل پیرتروئیدها، پیایویسی، لاروسایدها و اینکتیسایدها میشوند. انتخاب ماده شیمیایی باید با توجه به نوع پشههای موجود و محیط زیست محل سمپاشی صورت گیرد.
- زمان مناسب: زمان مناسب برای انجام سمپاشی پشه معمولاً در ساعات شب انتخاب میشود، زیرا پشهها در این زمان فعالیت بیشتری دارند. همچنین، بررسیهای میدانی نشان میدهد که پشهها در حالت استراحت در مناطق تاریک و مرطوب مانند انبارها و غارها متمایل به خوابیدن هستند. در این صورت، سمپاشی در این نقاط نیز میتواند موثر باشد.
- ایمنی و محیط زیست: در سمپاشی پشه، باید از ایمنی و محیط زیست مراقبت شود. این شامل استفاده از تجهیزات حفاظتی برای محافظت از افرادی که سمپاشی را انجام میدهند، و استفاده از دستورالعملها و قوانین محیط زیست برای جلوگیری از تأثیرات جانبی بر سایر موجودات زنده و محیط زیست است.
- تکرار سمپاشی: برای کنترل موثر پشهها، ممکن است نیاز به تکرار سمپاشی در فواصل زمانی منظم باشد. این امر به دلیل تغییرات جمعیت پشهها و نیاز به حفظ کنترل بر روی آنها ممکن است لازم